نتایج بینایی و آناتومیک جراحی پارس پلانا ویترکتومی در بیماران دچار جابه‌جایی لنز داخل چشمی به داخل فضای زجاجیه

هدف: بررسی پیامدهای بینایی و اناتومیک عمل جراحی ویترکتومی و خارج کردن لنز داخل چشمی در بیمارانی که به دنبال جراحی کاتاراکت عارضه‌دار دچار جابه‌جایی لنز به داخل فضای زجاجیه شده بودند و تعیین عوامل موثر بر پیامد بینایی. روش پژوهش: این مطالعه به روش گذشته‌نگر و بر روی بیمارانی که در اثر جراحی کاتاراکت عارضه‌دار دچار جابه‌جایی لنز داخل چشمی به فضای زجاجیه شده و تحت جراحی پارس پلانا ویترکتومی قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران، فاصله زمانی بین جراحی کاتاراکت و ویترکتومی، بهترین دید اصلاح‌شده اولیه و نهایی و عوارض پس از عمل ویترکتومی ثبت شد و عوامل موثر بر دید نهایی تعیین گردید. یافته‌ها: در این مطالعه، ۲۳ بیمار (۲۳ چشم) با میانگین سنی ۶۷/۷ سال و میانگین زمان پی‌گیری ۲۸/۳ ماه بررسی شدند. میانگین فاصله زمانی بین جراحی کاتاراکت عارضه‌دار و پارس پلانا ویترکتومی، ۱۴/۱ روز بود. میانگین بهترین دید اصلاح‌شده قبل از ویترکتومی ۰/۲۴± لوگمار بود که به ۰/۱۷±۰/۴۵ لوگمار در آخرین معاینه افزایش یافت (۰/۰۰۱P<). در بیمارانی که دید اصلاح‌شده آن‌ها قبل از جراحی ویترکتومی ۲۰/۲۰۰ و یا بهتر بود احتمال پیامد بینایی مطلوب (دید نهایی ۲۰/۵۰ و یا بهتر) به طور معنی‌داری بیش‌تر بود (۰/۰۰۱P=). در چشم‌هایی که پس از ویترکتومی اختلالات ماکولا و عصب بینایی داشتند، احتمال دستیابی به دید نهایی مطلوب به صورت معناداری کاهش یافت (۰/۰۰۱(P<. در حالی که فاصله زمانی بین جراحی کاتاراکت عارضه‌دار و انجام ویترکتومی و یا نوع لنز داخل چشمی در پایان ویترکتومی ارتباطی با پیامد بینایی مطلوب نداشتند. نتیجه‌گیری: جراحی پارس پلانا ویترکتومی برای خارج کردن لنز جابه‌جا شده به داخل فضای زجاجیه به دنبال جراحی کاتاراکت عارضه‌دار با بهبود دید همراه است. دید بهتر قبل از ویترکتومی با نتایج بینایی مطلوب و وجود اختلالات ماکولا و عصب بینایی پس از ویترکتومی با نتایج بینایی نامطلوب همراه می‌باشد.